Friday, November 5, 2010

IziNkan aKu peRgi

Saat aku memalingkan wajahku dari melihat wajahmu kau harus tahu aku ingin meninggalkanmu.
Namun kau tetap memanggil namaku dengan lembutnya.
Ketika hentakan kaki ini kian meninggalkan dirimu, kau tetap di situ menyeru namaku.
Aku terus mengatur langkah, jurang antara kita kian ketara.
Pantas kau meraih tanganku, lalu dikucup sayu. Mutiara jernih terbit dimatamu.
Maaf sayang, aku harus melepaskan genggamanmu.
Lantas kau berkata padaku: Pergilah jika itu yang kamu mahu. Jangan berpaling lagi.
Aku tertunduk sayu, ku gagahkan hati dan berlalu.
Kau bersuara lagi: Apa pun yang bakal aku katakan, kau jangan berpaling.
Aku melangkah lagi,kali ini diiringi airmata.
Jangan berpaling walaupun aku menyeru namamu berulang kali: Katamu lagi.
Benar, aku tidak akan berpaling:Hatiku bersuara.
Suaramu kedengaran lagi : Jangan berpaling apa pun terjadi pada aku.
Ya, aku menjawab dalam hati. Kali ini gerimis mula menyelubungi.
Jangan pernah kau berpaling biar apa pun yang aku lakukan.
Aku terdiam.
Dengan kuat kau menjerit : Jangan kau berpaling kerana aku amat mencintai dirimu.
Aku juga, jawabku lemah.
Maafkan aku sayang kerana aku terpaksa meninggalkan dirimu.
Walaupun tanpa rela, pergilah kau pada keluargamu.
Kerana hanya kamu harta mereka dan jangan kau bimbangkan diriku
Kerana aku tiada nilainya dimata mereka.

No comments:

Post a Comment